Psa 109 | PesPCB | STEP | ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش!

‎ Psalms 109

شكايت از دست ظالم

1 ای خدا و ای معبود من، خاموش مباش! 2 بدكاران به من تهمت ناروا می‌زنند و حرفهای دروغ دربارهٔ من می‌گويند. 3 با نفرت دور مرا گرفته‌اند و بی‌سبب با من می‌جنگند. 4 من آنها را دوست دارم و برای ايشان دعای خير می‌كنم، ولی آنها با من مخالفت می‌ورزند. 5 به عوض خوبی، به من بدی می‌كنند و به عوض محبت، با من دشمنی می‌نمايند.

6 ای خدا، دشمنم را به دست داوری ظالم بسپار و بگذار يكی از بدخواهانش كنار او بايستد و بر ضد او شهادت دهد. 7 بگذار او در محاكمه مجرم شناخته شود. حتی دعای او، برايش جرم محسوب گردد. 8 عمرش كوتاه شود و ديگری جا و مقام او را بگيرد. 9 فرزندانش يتيم و زنش بيوه شود. 10 فرزندانش آواره شده، در ميان ويرانه‌های خانهٔ خود به گدايی بنشينند. 11 طلبكاران تمام دارايی او را ضبط نمايند و بيگانگان هر آنچه را كه او به زحمت اندوخته است، تاراج كنند. 12 كسی بر او رحم نكند و برای يتيمان او دل نسوزاند. 13 نسلش به کلی از بين برود و ديگر نامی از آنها باقی نماند. 14 خداوند گناهان اجدادش را به ياد آورد و گناهان مادرش را نيامرزد. 15 گناهان آنها در نظر خداوند هميشه بماند، اما نام و نشان آنها از روی زمين محو گردد.

16 اين دشمن من رحم نداشت. او بر فقيران و بی‌كسان ظلم می‌كرد و آنها را می‌كشت. 17 دوست داشت مردم را نفرين كند، پس خودش نفرين شود. نمی‌خواست به مردم بركت رساند، پس خود از بركت محروم شود. 18 ^{▼▼ This verse is empty because in this translation its contents have been moved to form part of verse مزامير 109:19.} 19 ^{▼▼ In this translation, this verse contains text which in some other translations appears in verses مزامير 109:18-19.}تمام وجودش به نفرين آلوده بود، پس باشد كه نفرينهای او مانند آبی كه می‌نوشد وارد بدنش شود و مغز استخوانهايش را بخورد؛ همچون لباس او را در بر گيرد و چون كمربند، به دور او حلقه زند.

20 ای خداوند، دشمنانم را كه درباره من دروغ می‌گويند و مرا تهديد به مرگ می‌كنند، اينچنين مجازات كن. 21 اما ای خداوند، با من برحسب وعده خود عمل نما و به خاطر رحمت عظيم خويش، مرا نجات ده، 22 زيرا كه من فقير و درمانده و دل شكسته‌ام؛ 23 همچون سايه، رو به زوال هستم و مانند ملخ از باد رانده شده‌ام. 24 از بس روزه گرفته‌ام زانوهايم می‌لرزند و گوشت بدنم آب می‌شود. 25 نزد دشمنان رسوا شده‌ام. هرگاه مرا می‌بينند، سر خود را تكان می‌دهند و مسخره‌ام می‌كنند.

26 ای خداوند، ای خدای من، مرا ياری فرما؛ مطابق رحمت خود، مرا نجات بده، 27 تا بدخواهانم بدانند كه تو نجات دهندهٔ من هستی. 28 آنها مرا نفرين كنند، اما تو مرا بركت بده. آنها سرافكنده شوند، اما بنده تو، شادمان شود. 29 دشمنانم شرمسار شوند و خفت و خواری وجودشان را در بر گيرد.

30 خداوند را بسيار سپاس خواهم گفت و در بين مردم او را ستايش خواهم كرد، 31 زيرا او از بيچارگان پشتيبانی می‌كند و ايشان را از دست ظالمان می‌رهاند.